Kαμιά αμφιβολία, πως το πολιτικό μας σύστημα αποβλέπει κυρίως στην «επικοινωνία», την «εντύπωση», στο φαίνεσθαι. Στην πρόσκαιρη διέγερση των συναισθημάτων της «πελατείας» του – της κοινωνίας. Στο να τη γοητεύσει επικαιρικά, να εξασφαλίσει την... έμπρακτη (συνήθως στην κάλπη) ανταπόκρισή της, να τη δελεάσει. Και «μετά» πού σε είδα και σε ξέρω, «είπα - ξείπα» και... «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» την επόμενη ευκαιρία που θα ξαναχρειασθώ την έκφραση της «λαϊκής κυριαρχίας», θα σε ξανακανακέψω αναφερόμενος στο θυμικό σου. Καμιά αμφιβολία: ασκούν πολιτική, αποκλειστικά με όρους εντυπώσεων και επικοινωνίας. Το ερώτημα: είναι ανάγκη να το κάνουν με τρόπο τόσο κραυγαλέο, υποτιμητικό της νοημοσύνης των «πελατών» τους, εν κατακλείδι ευτελή και χυδαίο;
Δίχως τον παραμικρό σχολιασμό (δεν τον χρειάζεται, δα, ο υποψιασμένος αναγνώστης...), χωρίς ειδική «αναφορά», αλλά πολύ εύγλωττο το κεντρικό πολιτικό δισέλιδο απογευματινής εφημερίδας, χθες: στην αριστερή σελίδα, ένα δίστηλο από πάνω μέχρι κάτω, με τους «υποψήφιους ευρωβουλευτές της Ν.Δ.», μαζί με μια «αναμνηστική φωτογραφία». Στη δεξιά, στην αντίστοχη θέση το δίστηλο με τους «υποψήφιους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ», με την αντίστοιχη «αναμνηστική φωτογραφία». Και στις δύο εικόνες, στην πρώτη σειρά, από ένας υποψήφιος καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, και πίσω η κομματική «ομάδα νίκης». Και στα δύο «μηνύματα», το επικοινωνιακό «βάρος» έχει εστιασθεί στους υποψήφιους, τα δύο «Ατομα με Ειδικές Ανάγκες», που περιλαμβάνονται στις δύο ευρωλίστες...
Σε μη εκλόγιμες θέσεις. Δεν έχει και τόση σημασία. Και πολύ καλά κάνουν τα δύο κόμματα εξουσίας που έχουν τέτοιες ευαισθησίες – τις... «έχουν», όμως, ή απλώς τις «διατρανώνουν» για προεκλογικό εντυπωσιασμό και ψηφοθηρικό «κανάκεμα» της συγκεκριμένης κατηγορίας συμπολιτών μας; Και αν όντως τις έχουν, ποιος ο λόγος να τις επιδεικνύουν τόσο εμφατικά και πρόδηλα καιροσκοπικά;
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ., τα δύο... φωτογραφικά «ευαίσθητα» κόμματα, έχουν κατά καιρούς και για μεγάλο χρονικό διάστημα αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Είχαν, όμως, την ευκαιρία να αποδείξουν έμπρακτα και με συγκεκριμένες πολιτικές και αποφάσεις την (πραγματική!) έγνοια τους και ευαισθησία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τη βελτίωση των έτσι και αλλιώς δύσκολων συνθηκών της καθημερινότητάς τους.
Και δεν το έπραξαν – και πάντως όχι στον βαθμό που όφειλαν, ως διαχειριστές μιας υπεύθυνης, ευαίσθητης πολιτείας που έχει καθήκον να εξασφαλίζει ανθρώπινους όρους διαβίωσης για όλους τους πολίτες της, πολύ περισσότερο εκείνων που τους έχουν απόλυτη ανάγκη...
Γιατί, μπορεί με τους όρους της «πολιτικής ορθότητας» ν’ αποκαλούμε αυτούς τους συμπολίτες μας «άτομα με ειδικές δεξιότητες», αλλά η σκληρή γι’ αυτούς αλήθεια, και την οποία δυστυχώς βιώνουν στην καθημερινότητά τους, είναι πως είναι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, τις οποίες μια σοβαρή πολιτεία (ας δούμε τι συμβαίνει σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, επιτέλους!) έχει την υποχρέωση να ικανοποιεί, να βρίσκει τρόπους να τους διευκολύνει, να τους παρέχει την ευχέρεια όχι μόνο να αισθάνονται ότι δεν ανήκουν στο «περιθώριο», αλλά να τους παρέχει κι όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις για να το ζουν έμπρακτα!
Τόσες και τόσες... εξαγγελίες και «δεσμεύσεις», όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, για ειδικές ράμπες γι’ αναπηρικά καροτσάκια σε ΟΛΑ τα κτίρια υψηλής δημόσιας κίνησης, για ράμπες στα πεζοδρόμια που, όμως, θα αστυνομεύονται κιόλας για να μην μπλοκάρονται, για μέσα μαζικής μεταφοράς που θα μπορούν να παίρνουν κατάλληλες «κλίσεις» στις στάσεις ώστε να διευκολύνουν την πρόσβαση σε άτομα με ειδικές ανάγκες – πού είναι όλα αυτά τα αυτονόητα; Πόσα ειδικά κέντρα για αναπήρους και τετραπληγικούς διαθέτει η χώρα, πόσα εξειδικευμένα σχολεία για παιδιά με πιο απαιτητικές μορφές αναπηρίας – και όχι μόνο σωματικής;
Αναγκαστήκαμε, ως πολιτεία, να πάρουμε κάποια μέτρα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων — ράμπες, τα ειδικά «μονοπάτια» στα πεζοδρόμια για τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας των τυφλών. Ψάξτε να βρείτε τι από τα μέτρα αυτά λειτουργεί αποτελεσματικά σήμερα: οι ράμπες (κι αυτές οι λίγες που υπάρχουν) ή θα είναι στα πεζοδρόμια κατειλημμένες από αυτοκίνητα και μηχανάκια ή οι άλλες στα κτίρια θα είναι «φρακαρισμένες» από τα στοιβαγμένα εμπορεύματα παρακείμενων εμπορικών καταστημάτων! Και τα ειδικά «μονοπάτια» στα πεζοδρόμια, διακόπτονται... ξαφνικά τη μια από τα «ψυγεία» των περιπτέρων, την άλλη από τα ογκώδη «κουτιά» του ΟΤΕ που ξεφύτρωσαν μετά την ειδική σήμανση των πεζοδρομίων!
Καλές είναι οι προεκλογικές... «αναμνηστικές φωτογραφίες» – καλύτερα, όμως, θα ήταν αν τα «ευαίσθητα» κόμματα εξουσίας, φρόντιζαν έπειτα από τις κάλπες να μην τις πετάνε στα σκουπίδια (μαζί με τις ευαισθησίες τους που διαρκούν όσο οι επικοινωνιακές ανάγκες!), αλλά να τις κορνιζάρουν «κάπου» στα κεντρικά τους γραφεία. Ετσι, να τους θυμίζουν τις υποχρεώσεις τους και να ανασκαλεύουν τις ενοχές τους...
